یافته های جدید نشان می دهد که عضلات توانایی نگه داشتن اطلاعات را ندارند. حافظه عضلانی به توانایی انسان برای تکرار فعالیت های جسمی گفته می شود که در گذشته به صورت ممتد انجام شده باشد.
به گزارش کلیک ، فکر کردن به این موضوع که می توانیم پس از سالها دوری از یک فعالیت خاص مثل اسکیت سواری یا بازی پینگ پنگ ، دوباره به شرایط آرمانی این بازی برگردیم کمی خنده دار به نظر می رسد. این که آیا حافظه عضلانی می تواند اطلاعات را در خود ذخیره کند به پرسشی بزرگ برای دانشمندان و مخصوصا علاقه مندان به ورزش تبدیل شده است.
در صورتی که حافظه عضلانی واقعیت نداشته باشد می تواند به ایده یادگیری فعالیت های جدیدی که هیچ‌گاه در طول زندگی انجام نداده ایم کمک کند. محققان دانشگاه کارولینسکا شهر استکهلم برای بررسی صحت حافظه عضلانی دست به آزمایشاتی زدند که مراحل آزمایش و نتایج آن را به اختصار برای شما شرح خواهیم داد.
این آزمایش با انتخاب ۲۳ نفر شرکت کننده آغاز شد. در این بررسی از شرکت کنندگان خواسته شد تا ۶۰ بار در دقیقه و برای مدت ۴۵ دقیقه با یک پا ضربه بزنند. مراحل آزمایش هفته ای چهار بار و به مدت ۳ ماه تکرار شد.
بعد از ۹ ماه استراحت، شرکت کنندگان برای تکرار این آزمایش فراخوانده شدند اما این بار این فعالیت را با هر دو پا انجام دادند. با پایان یافتن آزمایش و با نمونه برداری از هر دو پا، مراحل بررسی ژنتیکی حافظه عضلانی آغاز شد. نکته جالب این بود که در این آزمایش هیچ‌گونه تفاوت خاصی بین پایی که کمتر فعالیت کرده بود و پای اولیه یافت نشد. پس می توان می توان با اطمینان گفت که عضلات حداقل در سطح ژنتیک اطلاعات را در خود ذخیره نمی کنند.
پرسشی که اینجا به ذهن می آید این است که آیا اعصاب عضلات و مغز نیز فعالیت های عضلانی را ثبت نمی کنند؟ پاسخ احتمالا منفی است. با توجه به اینکه سالها پس از آخرین باری که سوار دوچرخه شدیم، می توانیم دوباره این فعالیت خاص را که نیاز به هماهنگی عضلات و اعصاب دارد را به درستی انجام دهیم، نشان دهنده این موضوع است که باید جایی در بدن انسان حافظه عضلانی ثبت شده باشد.
می توان نتیجه گرفت که اعصاب و مغز، حافظه ای دقیق از فعالیت های عضلات را ثبت می کنند که می توان سال‌های سال از آن استفاده کرد. مشکل عضلاتی هستند که به فراوری نیروی لازم برای فعالیت هایی که مدت‌هاست انجام نداده ایم ، عادت ندارند.
مثلا اگر در دوران کودکی به بازی تنیس مشغول بوده اید، ۱۵ سال بعد از انجام این بازی نیز، مغز شما می داند که چگونه سرویس بزند اما عضلات بدن شما نمی تواند نیرو و دقت لازم را برای این فعالیت تعیین کند. اعصاب ، ترتیب فعالیت های عضلانی را می دانند اما عضلات توانایی داشتن عکس العملی سریع برای انجام این دستورات را در برنامه ندارند، در نتیجه کیفیت فعالیت هایی که سالها از آنها دور بوده ایم پایین می آید.
بدن انسان به صورت خودکار از عضلاتی که از آنها استفاده نمی کنیم، پشتیبانی نمی کند. در نتیجه با دوری از میادین ورزشی، عضلات درگیر نیز کم کم از شرایط آرمانی دور می شوند. اینجاست که معنی تمرین و تکرار را در موفقیت ورزشکاران حرفه ای بهتر درک می کنیم.
آیا حافظه عضلانی حقیقت دارد؟
